Po złości - tort mięsno-naleśnikowy bezglutenowy i bezmleczny

Myślałam, że nie dam rady dzisiaj przejechać tych założonych 10 km.

Od początku wiedziałam, że nie pojadę w pole za miasto, chociaż to rzut beretem ode mnie. W niedzielę zjechałam z szosy/chodnika tylko na kilkanaście minut, a myślałam, że rzucę rower w krzaki i wrócę do domu na piechotę.

Jednak dzisiaj tylko po ścieżkach rowerowych i też porażka. Po 5 km miałam już zamiar wracać do domu.I nic nie pomogła piękna słoneczna pogoda, ani to że byłam w bojowym nastroju.

A może właśnie dlatego, że byłam w złym humorze. Kiedy robię coś po złości, to wszystko mnie złości. A to siodełko za twarde, a to przerzutki nie tak działają, a to wiatr mi w twarz wieje, a słońce w oczy świeci.

Mam tak samo przy robieniu porządków. Kiedy muszę latać ze szmatą (raczej mopem) lub odkurzaczem, to od razu przypominają mi się wszystkie przykre sytuacje 3 dekady wstecz. Na co dzień mam kłopoty z pamięcią, a tu od razu mi się przypomina, że w 7 klasie koleżanka Marta nie chciała ze mną siedzieć w jednej ławce, że teściowa 20 lat temu wygłosiła jakąś kąśliwą uwagę pod moim adresem, że w pracy …., że … i oczywiście najbardziej mnie wtedy złości, że mój problem się nie rozwiązuje, a ja bym mogła spożytkować czas na coś innego – druty, książka, a do tego to oczywiście rodzinka zaraz przyjdzie i znaku po porządku nie będzie.

Po złości to najlepiej krzyczenie i obwinianie innych mi wychodzi. I kiedy wczoraj weszłam w spór słowny z moim mężem, usłyszałam za plecami płacz córki „To wszystko moja wina”. Ale przecież to nie wina dziecka, to wina życia. Bo przecież to ONO mnie wypróbowuje, rzuca mi kłody pod nogi i sprawdza jak długo będę jeszcze je kochać. To ono zsyła na mnie i na moją rodzinę choroby i inne plagi dnia codziennego, jak przypalony garnek, czy zablokowane konto.

Hm, chyba jednak to ja jestem temu winna, mój brak zapobiegliwość, roztropności, postawa – jakoś to będzie. Oczywiście nie czuję jakobym ponosiła winę za chorobę syna, ale jednak za wszystko inne i owszem. Bo gdybym wiedziała co wiem teraz to bym …

I kiedy tak myślałam o swoich zmorach przejechałam kolejne 5 km. Wróciłam umęczona do domu, ale też z iskierką nadziei, że uda mi się pokonać swoje problemy i słabości jeśli będę walczyć, tak jak dzisiaj walczyłam z ociężałymi nogami i bolącym zadkiem.

A jak człowiek wraca zmęczony wysiłkiem fizycznym to najchętniej zjadłby konia z kopytami albo co najmniej kawał pysznego słodziutkiego tortu. 

Wróć, przecież właśnie rzucam cukier. Skoro tak, to proponuję

 tort mięsno-naleśnikowy bezmleczny i bezglutenowy.

Naleśniki bezmleczne i bezglutenowe

* 1 duże jajko (albo 2 mniejsze)
* 2 szklanki wody
* ½ szklanki mąki z tapioki
* 1 i ½ szklanki mąki gryczanej
* szczypta soli
* łyżeczka/ łyżka roztopionego oleju kokosowego lub masła klarowanego

Zawsze zaczynam od ubicia jajek i dodania 1i ½ szklanki wody, potem stopniowo dodaję mąki, sól i tłuszcz i ewentualnie dolewam jeszcze wodę. Ciasto musi być rzadkie. A ciasto z mąki gryczanej musi postać jeszcze z pół godziny zanim zaczniemy smażyć.

W tym czasie przygotowujemy sos mięsny

*1 utarta marchewka
*1 utarta pietruszka
*1 pokrojona cebula
* ½ kg mięsa mielonego
* przecier pomidorowy w kartoniku
* przyprawy: sól, pieprz, czosnek - ew. zioła włoskie jeśli lubimy.

Podsmażam warzywa na tłuszczu, dodaję mięso. Kiedy będzie podsmażone dolewam wody, tak żeby wody przykrył mięso, dodaję przyprawy – sól, pieprz, czosnek. Duszę, aż będzie mało wody, dodaję przecier i jeszcze duszę kilkanaście minut. Taki sam sos robię do makronu.

Kiedy sos pyrka na ogniu smażę naleśniki.

Do wykonania tortu potrzebne jest jeszcze okrągłe naczynie żaroodporne z pokrywką lub tortownica (którą też trzeba czymś przykryć – choćby folią aluminiową) , którą należy wysmarować tłuszczem. Układam naleśnik, smaruję łyżką sosu mięsnego, przykrywam następnym naleśnikiem, czynność powtarzam do wyczerpania składników, przykrywam na wierzchu naleśnikiem, na który kładę kilka wiórków masła lub 2-3 łyżki przecieru pomidorowego.

Ponieważ nasza dieta jest dietą nie tylko bezglutenową ale też bezmleczną to przykrywam tort pokrywką, żeby naleśnik z wierzchu nie wysechł, ale gdy ktoś je wszystko to może zrobić sos beszamelowy i takim sosem polać potrawę z wierzchu.

Jeśli ktoś jest otwarty na nowe smaki i chciałby wypróbować przepis, a nie ma pod ręką mąki gryczanej (ostatnio jest ona już dostępna nie tylko w sklepach ze zdrową żywnością) to może w młynku do kawy zemleć kaszę gryczaną (najlepiej nie paloną), zaś tapiokę można zastąpić mąką ziemniaczaną.

Takie mi peciu meciu na zdjęciu wyszło, smakowało lepiej niż wygląda. Zdecydowanie fotografowanie żywności jest trudniejsze niż fotografowanie dzianiny :-(