Miało byc dzisiaj 1 stary skończony projekt.
Ja znalazłam dwa – nie są to pierwsze moje wyroby, ale pierwsze jakie zrobiłam swoim dzieciom. Seledynowy ma pewnie z 17 lat i wydziergałam go dla pierworodnego, a biały (a raczej kremowy)ma ponad 16, bo w tym sweterku odbierałam ze szpitala swojego drugiego synka, a on w październiku już skończył 16 lat. Oba już są dośc zniszczone, ale nie umiem ich wyrzucic. Do białego zrobiłam też wtedy czapeczkę, ale gdzieś mi się już zapodziała, aczkolwiek była bardzo ciekawa, zawiązywana i dośc skomplikowana do zrobienia.
PS. W ramach akcji 2012 km w 2012 o której pisałam kilka postów wcześniej weszłam w posiadanie Orbitreka. Na razie jest to ogromna atrakcja również dla Judyty.
Uuu, słodkie:)
OdpowiedzUsuńMyślałam, że Włada też tak 'obrobię', ale teściowie grzeją i dziecko w podkoszulkach chodzi. Zrobiłam mu tylko jeden sweter, za to strasznie gruby:)
O! TAKIEGO SPRZĘTU ZAZDROSZCZĘ!!!!!!!PRZYDAŁOBY TROCHĘ ZRZUCIĆ TU I ÓWDZIE....
OdpowiedzUsuńSweterki piękne i trącą historią, a te nasze dzieci rosną i rosną, a my wcale się nie starzejemy! I tak trzymać!
piękne są takie sentymentalne sweterki! cudowne pamiątki! orbitek na pewno motywujący do "chodzenia"- powodzenia w zdobywaniu kilometrów :)
OdpowiedzUsuńŻyczę wytrwałości w ćwiczeniach na orbitreku ,mi jej niestety zabrakło i to bardzo :( I stoi on sobie jak wyrzut sumienia :)
OdpowiedzUsuńSweterki śliczne -wspaniała pomiątka :)Pozdrawiam :)+
Śliczne sweterki, jest pamiątka:) Orbitreka zazdroszczę bo można by było się rozgrzać w mroźny dzionek:) Pozdrawiam cieplutko
OdpowiedzUsuń