"W tym tygodniu zajmiemy się zdefiniowaniem samego siebie, co jest głównym elementem twórczego odrodzenia. W miarę ujawniania się nowych potrzeb, pragnień i zainteresowań zaczniesz dla nich wyznaczać nowe granice i wytyczać nowe obszary. Eseje i narzędzia, które otrzymasz, pomogą ci dotrzeć do własnej tożsamości, do „ja” zdefiniowanego przez ciebie samego."
Julia Cameron
Julia Cameron
Wiara we własną kreatywność będzie przeplatała się z chwilami zwątpienia. Będziemy cieszyć się, że udało nam się codziennie pisać poranne strony, a za chwile zwątpimy i zastanowimy się po co nam to, a może źle je piszemy? W tym okresie może pojawić się autosabotaż. Wiemy co mamy robić, co chcemy osiągnąć, a będziemy robili wszystko by do tego nie dopuścić, by pokazać samym sobie, że to jest bez sensu. Wg J.Cameron częstym przykładem jest pokazywanie innym porannych stron. A przecież one są tylko dla nas, tylko dla naszych oczu. Odkrywamy w nich swoje bolączki (przynajmniej ja tak mam), odkrywamy dziwaczne myśli (przynajmniej ja tak mam), nie do końca dbamy o formę (przynajmniej ja tak mam). Pokazując prosimy się o krytykę i ponowne włączenie blokady.
Toksyczni towarzysze zabawy
Tak nazywani są inni zablokowaniu twórcy przebywający w naszym otoczeniu, nasi przyjaciele, którym nie podoba się nasza przemiana, którzy zaczynają nam zarzucać, że staliśmy się jacyś inni, że nie mamy dla nich czasu. Mi trudno w tej kwestii się wypowiadać, bo od lat nie pociąga mnie życie towarzyskie, a tym bardziej opowiadanie wszystkim znajomym czym się zajmuję, co chce robić.
Poza tym uważam, że im więcej opowiadamy o naszych twórczych planach, tym częściej para idzie po prostu w gwizdek. Ponieważ proces tworzenia to emocje, a gdy opowiadamy, emocje się wyciszają, wygaszają, wytrąca się impet. Pomysł się ulatnia i zostajemy z niczym.
Jako ludzie dorośli powinniśmy umieć wybierać co jest dla nas ważniejsze. Chronimy swój czas pracy, chronimy czas dla rodziny, to i możemy ochronić czas potrzebny do naszego duchowego rozwoju.
"...nikomu nie pokazuj porannych stron, nie zapraszaj na randki artystyczne przyjaciół. Zakreśl wokół swojego odrodzenia święty krąg. Podaruj sobie dar wiary. Uwierz, że jesteś na właściwej drodze. Bo jesteś." Julia Cameron
Siewcy obłędu
To zaś są osoby, które tworzą ogniska konfliktów. To osoby, które wpędzają w poczucie winy, lekceważą nasze plany, rujnują umowy, oczekują specjalnego traktowania, trwonią twój czas i pieniądze, nie zważają na to, że akurat pracujesz i na dodatek zaprzeczają, że są łowcami obłędu. Dlaczego się z nimi zadajemy? Bo sami jesteśmy tacy.
Sceptycyzm, czyli sekretne wątpliwości
Gdy zaczyna nam iść dobrze (znajdujemy czas by co rano napisać 3 strony i zaczynają nam do głowy wpadać nowe pomysły), zaczynamy wątpić w słuszność tego co robimy. Próbujemy stłumić te myśli, ale tak naprawdę nie powinniśmy tego robić. Lepiej się im przyjrzeć z bliska i rozpocząć ćwiczenia z uważności.
Uważność
"...podstawą przetrwania jest zdrowie psychiczne, a podstawą zdrowia psychicznego – uważność." Julia Cameron
Gdy czytam o tym, teraz, w Drodze Artysty, dochodzę do wniosku, że to co ratuje moje życie, to o czym kiedyś pisałam w poście Czy mamy prawo być szczęśliwi?, to właśnie dostrzeganie małych, drobnych chwil w codzienności. To promyki światła tańczące po stronach książki, to ptaki kąpiące się w kałuży, to zapach gotującej się prostej zupy. W moim życiu wszystko się ze sobą splata. Choroba syna sprawiła, że zakręciłam się po uszy w druty. Kiedy nie znajdowałam odpowiedzi na pytanie dlaczego?, co zrobiłam źle?, jak to się stało, że on zachorował?, przestałam też pytać o przyszłość, o jego szkołę, o dorosłe życie. By nie oszaleć, skupiłam się na teraźniejszości. By nie oszaleć, zaczęłam doceniać to co mam - nieśmiały uśmiech, widok z okna, pracę, kłębek włóczki i druty, czysty zeszyt i pióro, pędzel i farbę.
Pochwalcie się jak idzie Wam praca ze stronami? Czy praktykujecie afirmacje? Ćwiczenia wykonane?
Zachęcam też do przeczytania innych postów z tej serii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Serdecznie dziękuję za komentarz!